Alıştıramadık Yüreğimizi Gidişine....
gittin hükmünü alarak
sözlerimiz yarım kaldı bedeli ağır olsa da acı içimize işlerken gözyaşlarımız sığınağımızdı karanlık gizemliydi sen giderken saat duraksız geçerken üşütmüyordu soğuğun keskinliği bir boşluğu sarıyordu kelimeler hatıraların anlatılıyordu sensizlikte gitmene alıştıramıyorduk kendimizi sanki orda yatan sen değildin bir düştü her şey kalbimiz bu avuntunun içinde sarmaya çalışırken yaramızı gidiyordun... bu son bakıştı sana son iç çekişle uğurladım seni boğazımda bir düğüm içimde sen, ismin yüreğimde sesin kulaklarımı süslerken bu beden yaşadıkça, bir boşluğun içinde sevgin her rengiyle çıkar yelpazesinde |