ARŞA DOĞRU
Geceler vuslata hasret kaldı.
Siyahı ise sakallarımda. Gördüm de ölemedim. Azrail’im uykuda kaldı. Benim bildiğim bensiz olmaz. Seni sevdiğim sensiz. Bilirim söz yarayı kapamaz. Haberim Cebrail’de kaldı. Acım yarınımı sardı. Ahım ise bilmem kaç dağı yıktı. Şu yürek bir sana yandı. Yağmurum ise Mikail’de kaldı. Çile çekmek sanat işi. Ben ise bu günlerde erbabı. Ne zaman geldi ölüm sancısı. Kıyamet ise İsrafil’e kaldı. |