Küçük yaşta attın beni, ateşlerin içine.
Yanıyorum, yaktınız beni hepiniz.
Daha çocuktum, oynuyordum sokakta
Tanımadığım bilmediğim birine gelin ettiniz beni annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Ne suçum günahım vardı?
Bir yudum mutluluğu tatmadım, tadamadım.
Hiç sormadınız kızım halin nedir diye?
Ben günden güne erirken,
Ölüyordum ölüyorum annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Yıllar geçti çilem bitmedi.
Mutluluk ise yakınımdan bile geçmedi.
Beni düşünmediniz, attınız ateşlere.
Yanıyorum attığın ateşlerde,
Yandım annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Her gün Allah’ıma dua ederdim,
Al canımı Allah’ım kurtar beni derdim!
Ölüm benim kurtuluşumdu.
Ölmedim, ölemedim.
Hala çekiyorum annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Yılardır evlat hasreti çekmişsin.
Ben dünyaya geldim diye bayram etmişsin.
Senin bayramın, benim matemim oldu.
Ben her gün bin kez ölüyordum.
Beni, öldürdünüz annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Ne çocuk oldum nede genç kız,
Bir anda kendimi yabancı kollarda buldum.
Beni kendi huzurun için kurban ettin,
Her gün yüreğim kan ağlıyor,
Yüzüm gülmüyor annem!

•’``’•,•’``’•,.
　　....•,`’•,*,•’`,•’
　　　　`’•,,•’`

Zaman geçti içimdeki acım dinmedi.
Hayatta çektiğim çilelerim bitmedi.
Sen kara toprağa girdin,
Beni de yaşarken diri diri hayata gömdün.
Şimdi yaşayan bir ölüye döndüm
Orada mutlu musun ?
Söyle mutlu musun?
Annem...!

( Nilüfer Sultan ).....( Nilüfer Homça.....Şiirlerim Ve Ben )