Anne Büyüdüm Artık
anne büyüdüm artık
sabahları uyandığımda kahvaltı hazırlayacak birini beklemiyorum bir kaç poğaça acı bir bardak çay sabahın karşılayışı büyümek için koşturduğum günler çok gerilerde kaldı şimdi çocuk gibi davranmaya koşuyorum sen yoksunki nazımı çeken çocukluğumun yaşı seninle gitti sabahın pırıl pırıl gözlerini bulutlar çalmış yağmurlar karşılıyor beni ellerin yerine gözlerin eserdi rüzgardan önce hafif bir okşayış saçlarımı dağıtmayan o dokunulmayan yüreğine toprak dokunuyor şimdi bilmezdim insan kendisiyle yaşayınca büyürmüş akif tütüncü |
Sonra özlem...