hergün birşeyler eksiliyorhergün birşeyler eksiliyor yaşam çemberimiz küçülürken ufuklar büyüyor,uzaklara çok uzaklara... yetim geceler çoğalırken siren sesleri can hıraç birilerini götürüyor hergün dostluklar özleniyor büyük kentlerden göç ediyor bilinmezliğe caddeler kalabalıklaşıyor kaldırımlar çöküyor sanal gülücüklerle,merabaların sesleri düşüyor mazgallara dükkÂnlar süslü neonlarla yabancı isimlerle çağrıyor müşterilerini adımlar yabancı insanlar kendilerine yabancı yabancılık karışıyor kalabalıklara hergün birşeyler eksiliyor toprak aynı yağmur inatla yağmıyor bulut hidrojenden nasibini almış, öylesine sıkıntılı... yıldızlar küme küme bölünmüş,küser gibi dünya tersine döndüğünden beri... dedim ya,toprak aynı toprak bir tek o kucaklıyor bizleri iyisinide,kötüsünüde bağrına basıyor bir avuç toprağın içine çırılçıplak örtüyor üzerimizi bir tek o biliyor içimizi... ayşe yayman 18.03.2008 |
bulut hidrojenden nasibini almış,
öylesine sıkıntılı...
yıldızlar küme küme bölünmüş,küser gibi
dünya tersine döndüğünden beri...
dedim ya,toprak aynı toprak
bir tek o kucaklıyor bizleri
iyisinide,kötüsünüde
bağrına basıyor
bir avuç toprağın içine
çırılçıplak örtüyor üzerimizi
bir tek o biliyor içimizi
anlamlı olduğu kadarda dizeler yerlerini çok iyi bulmuş şiirinizde
emeğinize sağlık
tebrikler