Ey insanoğlu Kürre-i Arz emrinde
Yaradan Rabbimin emri olmasa bir hiçsin herhalde.

Apansız bir depremdir
Her dem olduğu üzre
Yerle yeksandır gök
Alabora olur sokaklar, evler
Beşik gibi sallanır alem
Bütün bir yurt sathında yankılanır
Gönüller dalgalanır da
Pir toplanır tüm sevgi dostları.

Asker, polis, vatandaş el ele o vakit
Türkiye’m gönül gönle kilitlenir
Bunun karşısında zelzele nedir?
Gönüldeş olabilmek varsa ser de
Bundan ötesi açıktır ki velvele.

Hani derim ki
Deprem yalnız bir illet
Yürek yüreğedir tüm bir millet
Buna direnen zümreler belli ki şirret
Yetersizdir hüsran da
Akıbetleri ancak zillet.

Anlaşıldı ki
Deprem bir öğretmen
Sevgiyi, hoşgörüyü, sadakati öğreten o
Aklın ve sağduyunun değerini belirleyen
İnsan olanın yeriyse burada
Öğrenen olmalı her daim
Anlık hislerin tutsağı olmadan
Mahdut bir hayata kapılmadan.

Ey beşer, iki dünyanın eşiğindesin şaşma!
Hayatın sunduğu ibret levhası budur haddizatında.

2012

L.T.