Bıraktım kendimi
Bıraktım kendimi, rüzgara yele
Gülmedim diye ben, hayattan yana Hep lanet ederken, doğduğum güne Başıma iş açtım, dert geldi bana. Amacım kalmadı, hayattan yana Ben artık yorgunum gülemem daha Giderken bir düşsem, gittiğim yolda, Uğraşsam kalkamam, anlayın beni. Dalında sararmış, bir yaprak gibi Soldum’ da sarardım, beklerim şimdi Bu yaşam gün be gün, yorarken beni Dert geldi taht kurdu, şu tatlı cana. Ellerim başımda, bakarken yere, Düşünür dururum, ne yaptım diye Düşünüp kızarken, düştüğüm derde Sen şükret bu ne’ki, dediler bana. Olunca hayattan, yaşarken bıkan Meğersem bir tuhaf, olurmuş insan Kul Yüksel sevmezmiş, dünyayı inan Allattı düşündüm, hak verdim ona 23 Aralık 2015 Ahmet Yüksel Şanlıer |