Artık Sormuyorlar
Yorgunluğumu sordular
Tek kişi kaldığım sabahları Ülke olduğum geceleri gösterdim/ Anlatamadığım gökyüzü Yutkunduğum türküler vardı yanımda/ Ne çok üzgündü O bildiğin baharlar yazlar Yakın gibi duran uzak mısralar/ Her biri Virgül kadar boynu bükük Öznesiz kıtalarda öksüzdüler/ Yağız ayrılıktı Menekşe kokuyordu içim Kırlangıç gülüşlüydü bu yüzden/ Her sabah Bohçacı içerdi seni Bulaşık olurdu tezgahta kirpiklerim/ Gözyaşı Köpük yapınca etrafı Bitmezdi suyun çilesi ellerimde/ Komik hallerin Ev hapsinde geçiyor günlerim/ Tabakamda üç beş sigara Arka sokakta yorgun dükkan Veda edercesine boynumda fileler/ Sonra Kapanır yeniden sandık naftalin tutar bizi/ ……………… İşte böyle sevgili Bıktılar onlar da aynı cevaplardan/ Artık sormuyorlar Yarın sabah nasıl dirileceğimi/ |