Gittin
Güneşi özleyen hayalleri
Toprağın karanlığına gömüp! gittin. Maviler hep yolcuydu zaten Siyahları başımıza han koyup! gittin. Varlığına şerh bütün kanunlar Yokluğunu madde madde sıralayıp! gittin. Gülüşün kalbinde esir Gözyaşını özgür kılıp! gittin. Diken gözbebeğini tehdit etsede Gülünü koparıp! gittin. Ardından yükselen çığlıkları Git dönme sanıpta!’ gittin. Yalnızlık Bir’e özel Ruhunu şirke satıpta! gittin. Zorluklarla bina edilen umutları Yerle yeksan ederek! gittin. Gönüllerde ateş közleyip Üzerine buzdan kaleler yapıp! gittin. Pencerenin pervazına hıncın biliyorum Perdeleri kapayıp! gittin. Var ya! Bu yaptığın çok ayıp Bütün gürültüleri ömrümüze yük ederek Sessiz sedasız bırakıp! gittin.. |