...İNTİHAR SESi...
Yine
İntihar sesi var kulaklarımda Sakın intiharın sesi olur mu Deme bana Sen hiç yar yolu beklerken Zaman intiharı yaşamadın mı avuçlarında Ya da Mütemadiyen hayallerinin kendini Darağacında sallandırdığını İzlemedin mi bir film gibi Peki sen hiç Uykunun sesini de mi duymadın Hasretle kendini kurşunladığında Mesela bu gece Yine gözüm uykuyu tutmadı Alındı kırıldı Uçuverdi yardan asağı Çünkü Hiç tekin değildi ayak sesleri Biliyorum rüyalarımı kâbus edecekti Sonrası malum Sonu Sabaha düşmek oldu Ya bitmeyecek gibi Endamla salınan gece Kara eteklerini Dolaştırır da herkesin üstünde ümitlerinde Düşlerinde Yine de her sabah Küle döner Güneşin doğumuyla Kendini kuş sesine saklamış Çığlığını da mı duymadın Ya yüreğinin Aşk kazasıyla sakat kalıp Kendini gözyaşında boğuduğu için Tekleyen nefesi Sence intiharın dikalası değil mi işte Her sabah Beğenilmediği için uykunun Beklemelere yenilen zamanın Güneşi küçümseyen gecenin Aşk yaşıyla tekleyen yürek nefesinin Tekrar tekrar Zifiri intihar sesi Sağır eder beni... 201215aslı Aslı Demirel... |
Gün doğumuyla başlayan kabus.... Geceler karanlık olduğu için daha dayanılır gibi oluyor değil mi ? Umuda dair daha yeşil mavi hayaller bir nebze daha çok nefesleniyor, bedenleniyor. Ya sabah... ya güneş.. ya insanlar...sesler
Gerçek çırılçıplak tüm varlığıyla üstümüze üstümüze geldiğinde evet sevgili şairim, bir kuşun sesinde bile küllenen hayallere hayıflanabiliyoruz. Duyuşunuz çook derin ve gerçekciydi.
Kim bilir belki de aynı uzamda olduğumuzdan bu derece etkiledi. Yine de sevelim be ...her şeye rağmen kuşları. Belki de kanatlarında taşıdıkları geceden çalıp, avuçlarımıza bırakacakları düşlerimizdir... değil mi...?
Var olun. Sevgiyle.