Hayata ön yargı ile bakmanın sıkıntısını dile getirmeye çalıştım.

İnsanlara ön yargılı davranmak,
Sürekli yanlışa götürür bizi!
Söylenen her sözü doğrudur sanmak,
Yürekte bırakır ince bir sızı!

Hoşgörü kalmamış, böyle bir yerde,
Hiç yoktan insanlar düşüyor derde,
Değer verilmiyor, yiğide-merde,
Ne kışı yaşarsın, ne bahar-yazı!

İnsanlara olan güven bitiyor,
Herkes horoz olmuş ayrı ötüyor,
İyiler kaybolup gidip yitiyor,
İnsanın kalmadı, huzuru-hazı!

Yalnızlık topluma hâkim olunca,
Yürümekte herkes kendi yolunca,
Basiretsizlere yetki kalınca,
Kalmadı hayatın hiç tadı-tuzu!

Saygı-sevgi itilince kenara,
Artık o toplumda insanlık ara,
Riyada kimseye vermiyor sıra,
Dinlemez atayı hem oğlu-kızı!

Dertli, söylediğin artık yetmez mi?
Sıkıntılar bir gün bizden gitmez mi?
Böyle kara günler acep bitmez mi?
Ağlamadan kalem yazar mı yazı?


ERDEMLİ-18 Aralık 2015 Cuma
Cafer AKSAY