İÇİM YANIYOR
İçim alev almış bize yanıyor...
Gecenin ölümlü karanlığındayım... Zaman iğne deliğinden bakıp geçiyor... Duyan yok ben kendime ağlamakdayım... Gece cesedimi sürüklüyor pencereye, Bu defada yüreyime çığ düşüyor... Zaman eridikce ay gülüyor geceye, Sanki insanlık benle ölüyor... Neden kana doymuyor bizden olanlar... Nasiplenemeyen hep sevgiyi unutanlar... Gafildir;dil,din,meshap,ırk-a tutunanlar... Demedimi var eden ey kulum insanlar... Seven sevilendir bizde rahmet bulanlar... Barış güvercini elbet konacak pencereye, Yangınları bir nebze hayal söndürüyor... Her can bir ateş gibi düşer geceye, Sanki insanlık benle nefes alıyor... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 1912.2015 |