Gel
Gönül mezarına ben yattım boylu boyunca
Gözlerine doymadan ecel beni bulunca Beklerim makberde ben seni günün dolunca Hasretim sineni yar yakıp kavurmadan gel Aşk gözüyle kokuna bu tenim doymayınca Arayıp kendimi ben teninde bulmayınca Mezarımda toprakla yar sensiz dolmayınca Hasretim sineni yar yakıp kavurmadan gel Nakşet makber üstüne yar sen kendi adını Gece gündüz sen yâd et muhabbetle adımı Mezarıma da dolan sensiz yakan sancımı Mezarımı ateşle doldurmadan çabuk gel Göremedim dost gibi atan o yüreğini Duyamadım bende yar sevdim ben dediğini Göğsünde koklamadım aşkın o yasemini Yaseminler kokusu göğsünde bitmeden gel Sinemde tutamadım ben arzunu yâdını Sana açamadım ben gönlümün yapısını Makberde anıyorum ben hasretle adını Gönül kapını bana kapatmadan çabuk gel Ben senin gönlünde aşk deryasında yar öldüm Sanma sevgilim sende gülmeden öldüm gittim Gönül sinene solmaz gülleri diktim gittim Diktiğim güller aşksız kuruyup solmadan gel Kul Mehmet’im gönlünde yaşarken ben ölmüşüm Fani olan dünyada az seninle gülmüşüm Seninle aşk badesi içmeden yar göçmüşüm Aşk badesini yalnız içip bitirmeden gel Mehmet Aluç-Kul Mehmet- |