tütün ve karanfil kokusu
sen şiir yazdığın sürece
ben gölgesinde büyüyen bir ağaç dalından ince çöl tozundan ayıkladığım saçlarını ay ışığına buladıkça sen ben büyemeyeceğim sen şiir yazdıkça ben büyülendim ağladıkça dizelerde gözlerinden akan denizde ölü çocuklar... mavi çocuklar... su misali şarkılarında dal... budak... tütün ve kar...il ......(xxx) sen yazdıkça ben filiz sen yazdıkça ben dere sen yazdıkça ben ağlarım vadilerin içlerine titreşimli ve depreşik kayalardan süzülerek ben senin mesafe tanımayan mısranım yazdıkça büyüdüm büyüdükçe küçüldüm.. şayirçocuk, 17aralık’15 |
Beğendim.
................ Saygı ve Selamlar...