Mutluluğun Kırılma Noktasıdır ÖlümNasılda saplanıp kaldı yüreğime zaman Yorgun telaşlarımın gözünde titrek yaşlar Dünden kalan hüznümde saat izleri Birde siyah beyaz takvim asılı tozpembe duvarımda Her yıl yalnızlığı gösteren Güneş gibi, tutuşturup denizleri kaçmalımı bilmem Ya da yoğurt mu mayalamalı geceye, ya tutarsa diye Uzak yolculuklar çiziyorum öfkeme, ince uçlu kalemle Dibi tutmuş akşamların karası saçlarımda Dudaklarım mor bir menekşeye sarılı, ısınmak arzusuyla Yanaklarımda ucuz şarap rengi bir allık Boynumda çoktan sönmüş yangınlardan yapılmış uzun gerdanlık Kelimeler gibi devrilmelimi cümlelere bilmem Ya da sessizce haykırmalı mı, belki biri duyar diye İsyanımı darağacına bir bağlayıp, bir çözüyorum Salgın yalnızlıklar getirdikçe yağmurlar her bahar Kurşungeçirmez topraklar giyiniyorum korkularımın üzerine Bildiğim bütün ölümlerden oyuncak mutluluklar yapıyorum Ne zaman oynamaya kalksam,ya onlar ya da ben kırılıyorum…! HÜMEYRAYILMAZ 17.01.2006 |
Çınar GÖLE