yalnızlığın resmi yapılmaz suya !
Bir damla düşer yüreğinden…
Hüznün yüklenirdi omuzlarıma, Hüzünlü ıslak yürekte; Sevda adına yaşanmışlıklara… Buruşturup uzağıma alırım uykuyu, Geceler, ağır ve Soğuk… Sarardı, dizeler kağıdımda, Başkentinden, kalemimden uzaklarda… Gecelerim böyle biter, Siyah ve “senli” yalnızlıkla ! Uzattım kış sokaklarını, Tek bir çiçek attım kör kuyuya, Çünkü… yalnızlığın resmi yapılmaz suya ! |