CENNET DE SENDE, CEHENNEM DE
CENNET DE SENDE CEHENNEM DE
Hem cennetim oldun Cehennemim hem de Kurumuşken gönlümdeki bahçem Utanırken toprak topraklığından alabildiğince kısırken Bir gül tomurcuğu gülümsedi Tarumar olmuş bahçemde Toprak güldü ben güldüm Dünyalarım döndü. Seninle sıratları geçtim Yüreğim sevgi dolu Ruhum asude İçtim suyumu kevserden Ve ben sonsuzluğu düşlerken sevginle Durup dururken sebebini bile bilmeden Dipsiz kuyularda kor ateşlerde bırakıp gittin beni Hiç hesapta yokken. Öyle mutluydum ki Yaprak idim dalında Esirgedin can suyumu Kuruttun baharımda. Davut Tunçbilek/Elmadağ |