Hayatın harcadığı adam...Ne olmuş be arkadaşım sana, Ne bu halin. Şehir yerinde, Bu ev bu bahçe aynı duruyor. Yine ne güzel çiçeklerin var, Gül açımı da yakışmış bahçene. Gördüm ki sokağında aynı. İyi de; Bu güzelliğin içinde kırık kadehlerin işi ne. İçlerinde gençliğin kırılmış parçaları da var. Toydun filinta gibiydin en son. Deli dolu estiğin zamanların vardı Yere göğe sığmazdın bilirdim seni. Şu genç kız edasıyla yürüyen Fatma nine değil mi O bile duruyor be. Peki; Ya sana ne oldu gençliğin nerde Hangi yaban ellere sürgün ettin. Mevsim baharı okşuyorken Bu saçlarındaki mevsimini şaşırmış karlar niye Gözlerin pınara dönmüş ağlamaktan Dereler gibi çağlayışın neye Ne çok şeyini vermişsin ya görmeyeli Neydi ki hayatın senle zoru. Tükenmişsin Yıkılmışsın Harcatmışsın hayata kendini Dur ya dur, Yüreğine sevda geldi Ve geldiği gibi Bütün ümitlerini talan etti gitti değil mi Ya bu kadar mı büyüktü zorlu sevdan. Nesine kandında ettin bütün dünyan. İnsan bu kadar mı bağlanır, Ve bu kadar mı harcanır. Gençliğini ayaklarına sermişsin. Şimdi sensin bak ağlayan,yıkılan, En güzel yıllarını tüketmişsin Arkadaşım be Bilmez miydin ki, Tanımaz bu meret merdi delikanlıyı. Ne karadır gözü bu sevdanın. Gözü bir dönmeyi görsün, Anasını ağlatır adamın… |
Bilmez miydin ki,
Tanımaz bu meret merdi delikanlıyı.
Ne karadır gözü bu sevdanın.
Gözü bir dönmeyi görsün,
Anasını ağlatır adamın…
güzel biir şiir okudum sayfanızdan tebrikler selamlarımla