hüsran...
Ey bana can veren yüce rabbim
Gönlümün sesini susturamıyorum bir türlü Serseri değil ki bu yüreğim bana her zaman ızdırap veriyor Ne zaman fırtınalı bir aşk yaşamaya çalışsa sonu hüsranla bitiyor Düşünüyorum da ben miyim aslında en şanssız insanı Mutluluğun peşinden koştukça yoruluyorum Ya rabbi sevmek ya da sevilmek günah mı hep ızdırap çekiyorum Çok mu şey istiyorum aslında Girdiğim yolda tıkanıyorum İster istemez karamsarlığa girip boynu bükük yaşamaya devam ediyorum |