BU DERT BENİM

Hayat boyu çileye katlandım,
Bu yazgı benim bu dertler benim.
Acılara bend olup dayandım.
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Derdimi söylesem defter almaz.
Derdim yazmaya kalem dayanmaz,
Her kalp bu dertleri kaldıramaz,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Dağ idim için için yanarken,
Gülümserim ölüme bakarken,
İçim yanardı yüksek çıkarken,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Benim gülümsün gül sen ağlama,
Veysel’ime yakışır bağlama,
Sakın kilit vurmayın kapıma,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Üzülmeye vaktim yok, üzmedim.
Yavrularla baş başa gezmedim,
Dağıldı tespihim dizemedim,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Bir sancı ile böğrüm acıdı,
Dostlar hastaneye taşıdı,
Son durak olup kapı kapandı,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Mork denilen yer soğuktu bacım,
Samed’im di, canımdı baş tacım,
Kimseye demeden söndü acım.
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Yığın yığın dostlarım toplandı,
Vücuduma ak kefen kaplandı,
Dost omuzunda sona varıldı,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Ahir bende, ben ki ahir-deyim,
Rabb’imden geldim Rabb’imdeyim.
Şimdi ahir bekleyenler-leyim,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Benim için ağıt yazma sakın,
Önde giden bile dönmedi bakın,
Yavrular boynu bükük bakmasın,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Cennet-Cehennem kişi elindedir,
Her bir kuzum ayrı sevgidedir,
Kinim olmaz her şey dilimdedir,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Hayallerim vardı yalan dünyada,
Bak hüzün hakim oldu yuvamda,
Bacılar dizin döver kapımda,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Her fani gibi Hakk’ın kuluyum,
Adım Burhan Veysel oğluyum,
Sormayın bana dertle doluyum,
Bu yazgı benim bu dertler benim.

Benim için göz yaşı akmasın,
Hayır hasenat kapım kapanmasın,
Dostlar beni dualarla ansın,
Bu yazgı benim bu dertler benim.
Bu yol sonum bu yolda ben yokum.

Şair ve araştırmacı yazar; Abdullah Yaşar Erdoğan