Avaz
Avazların,
uykuya daldığı saatlerde, sessizlik sökün eder yalnızlığımıza. Dudaklarımızı kıpırdatmadan, karanlığın koynunda geceyle dertleşiriz, usul usul yanık harflerle. Hiç kimseye, anlatamadığımız hikayelerimizi anlatırız birbirine. Yıldızların kıskandığı, duvarların dile geldiği saatlerde, avazların uykuya daldığı, sessizliğin sökün ettiği saatlerde boğazımıza düğümlenen kelimeleri fısıldarız sessizce ama derinden, ama kitabın tam ortasından ama uykunun bile uyuyakaldığı saatlerde... |