mecburen sustum
rüzgarın önüne kattığı
kuru yaprağın hüznüdür bendeki nereye savrurduğunu bilmeyen yalnızlık kadar acı bu çaresizlik. dümeni kırık bir geminin telaşıdır bendeki denizin insafına kalmış. fırtınalardan geçebilir miyim? düşüncesi aklımı almış tükenmiş bir kalemin derdidir bendeki, mecburen susmuş yazacağı onca hikayesi varken... |