BİR ZAMAN
Büyür, solar, gider ömür fidanım
Son yaprak dalından kopar bir zaman. Ruhumun bineği yaşlı bedenim Yorulup kenara sapar bir zaman Nerede, ne zaman,hiç belli değil, Köy, şehir,dağ yayla ya da bir sahil, Her sabah yüzüme bakan Azrail, O da görevini yapar bir zaman. Konup da göçmeyen var mı bu hana, Aşta lezzet koymaz sözlerde mana Toprak bağrın açmış sanki öz ana Sarılıp alnımdan öper bir zaman. Kul Hakkı ne koydu diye sorarlar, Bedeni üç kulaç beze sararlar Issız köyde küçük bir ev kurarlar Dostlar kapısını kapar bir zaman... |