VURUN BENİ
[Hani unutulurdu, unutulur diyordunuz!
Mehtapta oluşan heyecan dolu fısıltı, Grubun oluşturduğu bakırsı renkteki O yüz; Heyecan fırtınasında savrulan Kalp atışlarının eşşiz sesi, Sevgilinin gözlerinde açan mavi çiçekler Ve daha neler neler... Hani unutulurdu, unutulur diyordunuz! ? Unutulmuyor, unutulmuyor... Unutamadım nedense Kandırdınız beni. Unutamadım, ama unutuldum Hem de akşamı aydınlatan bakışlarının, Yıllarca kurumayacağını sandığım O ıslak öpüşlerinin kararlılığında unutuldum. Güneşsi duygular kendine ihanet edip Gecenin belirsizliğine sığındılar. Siz de unutun beni. Bitti aşk adına esen deli poyraz Sustu kafesteki kuş Renk değiştirdi gökyüzü, çiçekler Ateş, su... her şey. Bundan böyle; Sevdanın yılgın rüzgarı, Kaderin oyuncağı, Vefasızlığın yiyip bitirdiği birisi; Coşkun bir baharın hüzünlü bülbülü, Kurumaya yüz tutmuş çağlayanın Son gözyaşları, Ölümle pençeleşen aslanın Sineğe mağlubiyeti Ve yılkı atın beklentisindeki ürperti olarak Görün beni. Oysa; Zafer naraları atmıştım Gönül meydanımda ansızın başlayıp Erişilmezliğiyle yüceldiğim O aşk savaşını kazandığım zaman. Yer gök mutlu idi. Aşkın kılıç sesleri ile çınlıyordu Gönül sarayım; İşgale uğramıştım ama, memnundum. Çünkü bu yenilgi değil Galibiyetin ta kendisiydi. Geç kalmış olsanız da yok önemi Kutlayın beni. Damla damla başlayıp, Sağanak sağanak yağmıştı sevgi Gönül bahçemin çatlamış toprağına. Filizlendi, büyüdü, çiçek açtı, coştu! Her şeyin karesini yaşıyordum artık Çılgın gibi. Ama aradan çok zaman geçmedi Esti bir sam yeli, bitirdi her şeyi. Şimdi mi? Yenilmiş yorgun bir savaşçıyım artık V u r u n b e n i! . Kemal Çakır ] |
Bu şiiri de gönül dostu kabul ettim.
Beğenerek kutluyorum...
....................... Saygı ve Selamlar...