Üzgün Kuş
Bırak beni, gideyim
Olmak istemiyorum kimsenin kahramanı Büyümüş de adam olmuş denmesini Sadece uçmak istiyorum uçulmamışa Gördün mü bak Ne kadar da hür gökyüzündeki kuşlar Ne kelepçe var ellerinde Ne de zincir vurulmuş ayaklarına Gidiyorlar bir bir İstedikleri yere Bak şu aptal kuşa köşedeki Uçsana be salak kuş Ne duruyorsun öyle Üzgün gibi Anlat bir bir sevdiğine Gezdiğin yerleri Ne diyorsun üzgün kuş Az yakınlaş, işitilmiyor ince sesin Var ya kanadın, uç işte Uçmak var kaderinde senin... |