Kapandığında ardından sokak kapısı,
Yalnızlığınla baş başa öylece, kalakalırsın,
Issızlığında, gecenin karanlığında hüzün,
Görmezce gözlerin bakakalırsın.
Ardında kalan anıları düşünürsün,
Görkemli yüklerin altında ezilirce,
Dolaşır odalarında evinin, yalnızlığın,
Tutunursu oturursun bir yerlere, çökerce.
Olduğun yerden kaldırır, içgüdüsel duyguların,
Yönelirsin belki bara, bir kadeh, bir şişe,
Dudaklarıymışçasına mezen,
Yönelirsin geçmişe.
Açılır bir, bir sanki yaşam sayfaları,
Harfler, sözcükler karışmışça dizelerde,
Okumayı sökercesine çırpınırsın,
Ezgilerde.
Alkolün ayak sesleri beyin hücrelerinde,
Küçük, ayaklarını anımsatır sevgilinin,
Yanan damarlarında duyarsın, sevgiliyi,
Ayasında sanki titreyen elinin.
Atarsın kadehi, kırılır büyük bir gürültüyle,
Sarar dudakların aşkla, ağzını şişenin,
Uyumazsın, uzanırsın düşlerin ümidiyle.
Alkolün sarhoşluğu hiçmiş sanki sevgilim,
Boş geçmiş yaşamdaki keşkelere kızarsın
Vuran alkolün sarhoşluğu unutulmuşça,
Sevdanın sarhoşluğunda sızarsın.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu ev 15.Mart.2008 23.35