Kimden öğrendin böyle sevmeyi
Düşlerimin yamaçların dan düşüp
Nereye böyle? Yürek kaçkını sevdiğim

Yarık topraklar üzerinden
Dörtnala Ilgar gibi geçtin yırtarak sessizliği,
Her defasın da hendekten atlatırken kimsesizliğimi
Kocamış aynalara bakmasam da
Hüzne bırakıyorum sahipsiz yüzümü
Avuçlarıma yıldızlar düşüyor
Gözlerime sığdırıyorum gökyüzünü
Günbegün eriyor yüreğim
Bir damla düşmese de sensiz coğrafyama
Koynumda unutulmuşluklarımla sızıyorum,hoşnut olmasa da bedenim
Tarihe gömülüyor bir bir düşlerim
Sisler içinde kalıyor silüetin.

Kimden öğrendin böyle sevmeyi
Yüreğimin köyneğini açtırıyorsun
Kelebek kanatlı umutlarım uçuyor demlenen yalnızlığım da
Bir başına bıraktırıyorsun söğüt dibine çömelen düşlerimi
Teğet geçiyorsun sebepsizce yüreğine ıslık çalan sevdamı
Tersine sürüyorum hasretimi..

Kimden öğrendin böyle sevmeyi
Yaşanmamış an’lar boğulurken vakit için de
Yutkunmalara bıraktırıyorsun söylemek istediklerimi
Bölünüyorum,parçalanıyorum
Bir daha,bir daha hüzne çarpıyorum
Şafak sancıları yaşıyorum her gece
Duygularım başkaldırıyor yitik uykularım arasın da
Bir kez daha Şahrem şahrem yüreğim den,
soylu sevdamı uçuruyorum göklere
Bir elveda düşüyor senden payıma
Veryansın ediyor gözlerim.

Kimden öğrendin böyle sevmeyi
Sabır taşım çatlıyor yırtıldıkça takvim yaprakları
Gelsen diyorum...Gelsen...
İnsan sevdi mi bir kere
Geceye ay doğdurur,
El’de dua ..
Dil’de Amin...
Yüz’de huzur oldurur !..
Bu seven kalbi AŞK’la doldurur !

Gülbin Özer