Toprağım
Karaözü’m
iki gözüm iki çeşme basınca topragına Tanıdığım, sevdiğim kimse kalmadı bağrında Konup gitti turnaların kanadına Kayboldu, yitti çocukluğum da Gidenlerin peşi sıra Tüm sabahlarını çaldın kalan ömrümün Saatler durdu sende, hazanda Dağıtmaz efkarımı dolaşmak çıplak ayak ne çaylarında, ne çayırlarında Yabancıyım artık ben buralara Tanıdık bir suret yok ki yürüsem sokaklarında Çaresizim hep hatıralar dolanır ayaklarıma Bir gün ben de karışırsam toprağına Belki o zaman kavuşur ruhum huzura. |
oyunlarla süslediğim çocukluğum aktı gözyaşlarımdan
gençlikte az yanmadım yüreğime batan dikenli acılardan
yaşadıkça anlıyorsun yaşananlar bir varmış bir yokmuş
az sabret hayat bende herkes gibi düşeceğim yakandan