Peygamber efendimiz güler yüzlü idi ve tebessüm ederek gülerdi. Gülerken,
mübârek dişleri görünürdü. Güldüğü zaman, nuru duvarlar üzerine ziya
verirdi. Kahkaha ile güldüğü hiç görülmedi. Sessizce tebessüm ederdi.Hep düşünceli, üzüntülü görünür, az
söylerdi. Konuşmaya tebessüm ederek başlar ve;
(Mü’min kardeşinin yüzüne tebessüm etmek sadakadır) buyururdu.

Tebessüm, satın alınmaz, rica, minnet ve mihnetle elde edilemez ve hiç kimse
de ödünç vermez. Çalmak da mümkün değildir.
Başkasında bir kusur görünce,
dalgınlıkla olmuştur istemeyerek yapmıştır diyerek iyiye yormak. Kendisinden
özür dileyenlerin özürlerini kabul etmek.
Başkalarından gelen sıkıntı ve
eziyetlere sabır ve tahammül etmek. Başkalarının kusurlarını araştırmak
yerine, kendi kusur ve kabahatlerini düşünüp araştırmak, düzeltmeye
çalışmak. Büyük-küçük herkese karşı edebli, tatlı dilli, güler yüzlü
olmaktır.”

Dost, düşman, herkesi güler yüz ve tatlı dil ile karşılamalı, hiç kimse ile
münakaşa etmemelidir. Herkesin özrünü kabûl etmeli, kabahatlerini affetmeli,
zararlarına karşılık yapmamalıdır. Muhammed bin Salim hazretlerine;
-Bir kimsenin evliyam olduğu nasıl anlaşılır? dediklerinde,
-Tatlı dili, güzel ahlakı, güler yüzü, cömertliği, münakaşa etmemesi,
özürleri kabul etmesi ve herkese merhamet etmesi ile anlaşılır buyurmuştur.


TEBESSÜM ADLI BİR ŞİİRİM VARDI AMA, BU DA İÇİMDEN GELDİ ŞU AN :

Perdedir hüzün vuran uçsuz bucaksız cama
Gül vermeli gamzenin uzattığı ikrama.
Zaman hile kurup da nefret atınca gama
Muhakkak ki huzura duruştur bir tebessüm..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...

TEBRİK EDERİM...