DİVANE GÖNÜL
Ne deyim ben sana divane gönül
Dallara vurgunsun, güle vurgunsun Kandırmaz bilirim, ne Tolga ne Nil Çöllere sürgünsün, yola sürgünsün Sevdiğinle vuslat, olmuyor hani Bitmiyor engelin, bitmiyor mani Bir sarmaşık gibi, sarmıyor seni Kollara kırgınsın, dala kırgınsın Rüzgar ekip her gün,fırtına biçen İnsan arasına, fesatlık saçan En mesut gününde, arayı açan Kullara dargınsın, el’e dargınsın Ne yazık bu gönül, bak seni seçti Sabr etti başına, büyük iş açtı Hazanla, hüzünle, bir ömür geçti Yıllara yorgunsun, hal’a yorgunsun Sevdalar yakmadı, ve dağlamadı Deli gönül şöyle, bir çağlamadı Gözler yaşın döküp, hiç ağlamadı Sellere durgunsun, yele durgunsun Hala kendini sen, genç sanıyorsun Öyle değilsin sen, aldanıyorsun Sonunda her zaman, sen kanıyorsun Allara sergensin, şala sergensin Lüzumsuz söylüyor, sazım dinliyor O seni, sen onu, sanki anlıyor Mızrap dokundukça, içten inliyor Tellere gerginsin, dile gerginsin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ SERGEN: bazı eşyaların, nesnelerin satılmak için sergilendikleri, camekanlı yer, vitrin NOT: Bu şiir 3 ayaklı bir şiirdir. ----1 NCİ AYAKLAR…..Dallara-Çöllere-Kollara-Kullara-Yıllara-Sellere-Allara-Tellere ----2 NCİ AYAKLAR…..Vurgunsun-Kırgınsın-Sürgünsün-Dargınsın-Yorgunsun-Durgunsun-Sergensin-Gerginsin ----3 NCÜ AYAKLAR….Güle-Yola-Dala-Ele-Hala-Yele-Şala-Dile |