AF GÖNÜLDEN DİLENİRSEBendim, bana açık kapı bırakmayan yinede sana yakalanıp karşında savunmasız kalan. Düşmüştün bir kere gönül toprağıma , saklı büyütmeliydim seni orda ama günden güne yaklaşıyordun Gün yüzüne fışkırmaya Ne kadar saklayabilirdim ki ! Biliyordum yeşerdiğinde yoktu kaçışımız, Birimizin ölmekten ya aşkımdı ; ya da ben . Severek tercihimi kullanmıştım, emanetimdir kollarına askım ona benim yerime de sahip çıkamazsan, İkimizinde vebali kalır boynunda. oysa gönülden af dileyenin tekrarı olmazdı hatasının. Nuran KARACA 17:49 29.11.2015 |