Amaçsız yazılarımın
Başrol kahramanı
Bak yine senin için aldım kalemi
Senin için karalıyorum temiz defteri
Aklımdan değil, kalbimden geçenleri yazıyorum
Belki değmezsin bu karalamaya
Belki de sensin başdan aşşağı kapkara
Artık ver beni bana
Gölgende bile haps ettiğin beni ver
Sıkıldım, bu sensizlikten
Ve sensiz geçen herşeyden
Koca şehirde kendini tekmi görüyorsun ?
Yoksa ikinci sınıf bir oyunmusun ?
Sen bensizliği bilmiyorsun
Çünkü sen bensizliği yaşamıyorsun
Bir zamanlar beğenmediğin bu kenar mahallede beraberdik
Sen, ben, Ali ve Hasret teyze
Şimdi ise sen varlığın içinde ki koca bir yokluksun
Çünkü sen koca bir romanda sadece sonsun.
Duyuyormusun sesimi ?
Veya sana yazdığım hasret bestesini
Anlıyormusun, sana nefret dolu, beni
Belkide, insan zannediyorsun kendini
Ne gururu, ne vicdanı nede onuru olan bir insan !
Yoo, sakın zannetme güzelim
Sen sadece bu oyundaki bir sahnesin
Bak işte film bitiyor artık
O zengin Gonca’da gidiyor, para dolu eşi Yaşar’da
Bak artık kimse adam yerine koymuyor seni
Aynı senin beni koymadığın gibi
İçin cız ettı mi ?
Döndün mü yine kenar mahalleye, bulabildinmi beni, Ali’yi
Günaydın yıldız olma hayalinin, sıradan oyuncusu
Ne ben varım, ne Hasret teyze nede Ali
Farkındaysan ne sen varsın artık, nede senin gürültülü sessizliğin.

BURKAY YORULMAZ