ÖZLEYECEĞİM, HEM DE ÇOK...
Gidince unutur mu insan sevdiğini?
Gözden ırak olan, gönülden de ırak mı olur? Şarkılar O’nu söylemez, şiirler O’nu yazmaz mı artık? Yaşanmış güzelliklerin anısı yeterli sabrı vermez mi beklemek için? Gelecek güzel günlerin hayali bile yetmez mi mutlu olmaya? Ummadığınız anda gelen bir telefon, birkaç satır da olsa bir mesaj rahatlatmaz mı insanı? O’nu özlerken, kokusu duman duman tütmez mi burnunuzda? Gider bir gün O, geldiği gibi... Ve siz hayatınıza devam edersiniz yine... Ama bir eksikle... Yüreğiniz de O’nunla gitmiştir artık... Ne gün aynı batacaktır Ne çayın tadı aynı olacaktır. Hiçbir şey eskisi gibi değildir. Ta ki O dönene, ta ki İstanbul varlığıyla şenlenene kadar... |