güneş
Güneş doğacaktı denize
yolu uzun çetindi.Işık verdiği çiçekleri ardında bırakıp yinede çıktı yola. Geceyi yarıp şafak sökerken zaman durdu. Çok istedi deniz güneşin sıcak ellerini. Bakardı her akşam güneşin gözlerine, Kulağına fısıldadığında sevdiğini, Durgunlaşır, yakamozların ışıltısından görünmez olurdu. En bakir koyunda, koynunda olacaktı. Zaman durdu, güneş yorgun. Kasım ayında güneşi beklemenin ağırlığı altında, Karaya vurdu kendini ilk kez ağladı ağladı Bahara daha çok vardı. |