Dem
DEM
Yaprağını rüzgar çalmış papatyaların Oyalanmışım, seviyor sevmiyorların Eteklerinde sürünmüşüm yalnızlığın Hiç görünmeyen bir adamın yalnızlığı Çevirmiş dört bir yanımı örümcek ağı.. Bir tek ben mi yalnızım bu koca şehirde Bir tek ben mi dönüyorum bu çemberinde Ateş içinde, yalnızlığın eşiğinde Evet bir benim, yalnızlığın beşiğinde Namütenahi görüyorum derinlerde.. Bir masaldan ibaret, bugün yarın ve dün Çözülmüyor oldu atılan hiçbir düğüm Yaprak gibi kopuyor dallarından ömrüm Bahçemde, gönlümde soldu büyüyen gülüm Birazda yalnızlık aynasında övünsün Karanlıklardan Zümrüdü Anka görünsün.. Abdullah Karslı |