Bu sana son şiirim
Artık gözlerimde bakışların yok
Gülmüyorlar adını duyduklarında
Sesini duymak mutlu etmiyor
Acı veriyor duygularıma

Kalemim yazmayacak artık senli günleri
Acılar akmayacak yüreğimden
Ve arkama bakmadan
Uzaklaşacağım hayalinden

Belki bir istasyon da bırakacağım
Hayallerini
Belki sonsuza açılan bir sandalla
Göndereceğim gülüşlerini

Ama artık kalemim seni yazmayacak
Olmayacaksın tohumunu ektiğim
Yarınlarımda
Olmayacak o parlak bakışların
Rüyalarımda

Verdiğin sözleri de göndereceğim
Belki ihtiyacın olur
Zordur insanları kandırmak
Kullanırsın onları belki bir daha
Yeni gelen, günün ışıklarında

Ellerim ellerini tutmayacak artık
Sıcaklığını unutacak yüreğim
Aldanmışlığın verdiği hüzünle
Yönünü çevirecek yüzüm başka tarafa

Hayallerin dans etmeyecek artık
Karanlık odamın duvarlarında
Ve kimseye inanmayacak artık
Yalnızlığı sürse de yalan dünyada

Bu sana son şiirim
Kalemimden kan akmayacak artık
Güzel şeyler olacak yazdıklarımda
Ve artık gözlerim bakmayacak
Senden tarafa

Seni sonsuz denilen okyanusun
Derin sularına gömdüm
Ne kadar dalga vurursa vursun
Dönemeyeceksin kıyılarıma
Ve kalbimde yerin olmayacak
Bir daha Asla…


Nuran KARA