bir güzel gün
sende gördüm
gözüm açıldı alabildiğine
geçti körlüğüm

akasya dallarının hışırtısı mı
o da ne
derdim
baharmış yaza sırt veren günler
suların serçe sesleriymiş meğer
kabuslar içindeki mutluluğum

çok eskiden bozacılar geçerdi sokaklarımızdan
uyumaya yeltendiğimiz zamanlar saat bir iki
kış günü
acırdım bozacılara

ama aşkmış işte sadece sevgiliye
sadece bencilliğimize değil
sokakların sesiz korkunçluğunda kış günü
bozacının sesi gelirdi uzaklardan

küçüktüm elime verilen bozuk para
taşardı avuçlarımdan
gece ay veya bir tiskinti yağmur
bozacı mutlu ben mutlu sabaha kadar
sabaha kadar boşanırcasına
bir bahar sıcaklığı yağardı içlerimize
gülerdik.

ve uzun uzun yavruları için
bir kaşık un bir kaç yumurta
bozacının hayalinde
olurdu sabah...

Münir Süleyman Güresen
İzmir Buca
19/11/2015