sensiz olmuyor ki bahar lâtif aşkım tek gerçeğim
sen benim canımın içi hatta içinin içisin
sende buldum müzmin aşkı sensin vuslatta çiçeğim
sevgilim cemalim ayım sen en eşsiz bir elçisin

ruh senle ağlayıp güler yakar sımsıcak kucağın
tutkuma od gibi düştün kül eder kalbi açışın
hiç ayrılamam yar senden ana gibidir ocağın
beni hepten esir etti gönülden sevgi saçışın

sen gül bahçemde tek gülsün hep kokun tütüyor benden
ömür geçip gitse bile görmesem de yıllar boyu
öyle vefa dolusun ki kaybolmaz hiçbir şey senden
sen el kol ve göz nurumsun sensiz şaşarım ben yolu

gülüşe sinince sevgin uçuyor yüreğim tenden
senle varım senle yoğum yok bu işin sağı solu
ben sanki de senle doğdum içime aktın hep genden
varlığın yeter de artar çekme hayatımdan kolu

sensin duyguyu yükleyip gamzelerinde saklayan
gelincik gibi yanakla hanım eli kokar yüzün
gurur kıvancım can karım bedeni sensin aklayan
sensin kalbimin şifası senle ne mümkün ki hüzün

girdiğim tüm girdaplardan sensin çıkartıp paklayan
ılık bir şefkat var sende aşkla müşfik bakar özün
ben ihmal etsem bile de sensin hep beni yoklayan
endamına doyum olmaz sanki de ahu dur gözün

o şuh varı bakışlarla gözlerindi kalpten vuran
gönlümün dağarcığına sevgiyle aktı göz yaşın
her an her vakit tek sensin hep şevkle aklımda duran
içime kor alev saldı aşkla bakan göz ve kaşın

içim dışım huzur kaplar elimde durursa curan
hep derman oldun bana sen asla ağrımaz ki başım
sen olmasan dağılmıştım ortamımı sensin kuran
elbet toprak olacağım mezarda da sen ol taşım

seni nede çok sevmişim hiç sensiz geçmez ki zaman
yar sen gelince yanıma benim için düğün bayram
benden almasın seni Rab sensizliğime el aman
benim gül yüzlü meleğim ben ki oldum sana hayran

çekip aldın beni benden her bir sözün sanki ferman
sen öyle bir bendesin ki sanki de bebeğim ceyran
tuttun sevgiyle elimi tek sen oldun bana derman
el ele gezmek bir hayat sanki cennet senli seyran



(19.11.2015) AZAP…