Noktalanmış şiirde yakınmasaydı bana
Yazdığım her satırda sildiğim satırdı aşk.

HÜKMÜNÜ YİTİRDİ AŞK( TEK HECE)


O oldu ev sahibim ben bende kiracıyken
Kalbimdeki koltuğa nasıl da oturdu aşk.
Varlığı hiçe sattı sonsuzluk ilacıyken
Sonsuz bir yolculuğa çıkılan tek turdu aşk.



Girip gönül evime tünemeseydi arsız
Bülbüllerle gezerdi güllere ağlayan kız.
Ne kadar utanmazmış ne nursuzmuş bu hırsız
Sandığıma koyduğum ne varsa götürdü aşk.



Bir sevda ateşiydi tüterken duman duman
O müşfik kollarında kayboldu sanki tüm an.
Misk-i amber kokusu koklattı zaman zaman
Beşiklere beledi, dizinde yatırdı aşk.



Bir Elif miktarıyla yâr adını anınca
Sarıldık kahve içtik meşk meyine kanınca.
Büyüsü mü bozuldu fincanlar yıkanınca?
Bu ne bitmez çileydi bu nasıl hatırdı aşk?



Hiç buyur eder miydim dokunmasaydı bana
Sessiz bir sela gibi okunmasaydı bana.
Noktalanmış şiirde yakınmasaydı bana
Yazdığım her satırda sildiğim satırdı aşk.



Gökten üç elma düştü hüzün yağdı üçüne
Kalem kara yazdıysa mürekkebin suçu ne?
Söylesin avukatı bu merkebin suçu ne?
Tüm yükü ben taşıdım inatçı katırdı aşk.


Ona göre az verip çok almak meziyetti
Nişan yüzüğü takıp yalnızlığa eş etti.
Bir sabah üzerime doğan güneşle gitti
Ben nurum ol dedikçe balçığa batırdı aşk.



Yüreğim bitap düştü verdiği zafiyetten
Farklı eda takındı taşıdığı niyetten.
Zıpkın yemiş at gibi kesildim afiyetten
Bütün kaba etimi tüketip bitirdi aşk.


Hangi nehir söndürür onun yaktığı teni
Son sevda sınavımda sıfırla çarptı beni.
Doğrularla çiftleşti çaresizlik üçgeni
Gönlümün dergahında hükmünü yitirdi aşk.


ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
SENSİZ OLMAZ..../ ZAMANSIZ ŞİİRLER....