ELBET BİR GÜN...
Hayatıma gizlice girip
Sessizce gidiverdin… Yaşamı mı felç eden karanlıklarımı Bir mumla tam aydınlatacağım derken Ateşimi aldın elimden… Tam güneş çıkacakken sabahlarımda Beni üşümelere yolladın… Neye uğradığımı şaşırdım… Ya hayatıma girmeseydin yada girip çıkmasaydın Şimdi içinden umutları ve mutluluğu Alınmış bir insan harabesiyim sadece... Sevgilim….. Bu gece ay göklerden düşüyor sanki. Ve sanki musalla taşı beni çağırıyor.. Kalemim kırılmış İdamım isteniyor şimdi Ve bana müebbet veriliyor… Hayallerim benden alınıp Yakılıyorlar bir köşede… Umutlarıma işkenceler ediliyor.. Pankartlar açılıyor yıldızların ellerinde “intihar ediyoruz” diye Ve birer birer kayıyorlar göklerden Sevdiğim …. Ben böyle Akreplerin ateşte öldüğü gibi Ölmek istemiyorum…. Direnmek istiyorum…. Evet şimdi sen gittin belki Ama elbet birgün döneceksin… Ellerinde yakılmış hayallerim… Yüreğinde çalınmış umutlarım… Ve gözlerinde intihar etmiş Bütün yıldızlarım….. Biliyorum elbet birgün döneceksin Son bakışını bıraktığın yere |
Akreplerin ateşte öldüğü gibi
Ölmek istemiyorum….
Akrebin kendini öldürdüğü yerde...tersine şiir bu noktada canlanmaya başlamış.