benim güzel annem
anneciğim,
bilemedim
hayatın çerçevesi
yokmuş
gözleri de yaşlı
özlemleri de baki..
gidenler de gelmiyor
gelemiyor
geri,
hiç bir zaman
da
gelmiyecekler
artık,
sen de yoksun
umutta ona keza,
geriye kalan
hatıralar
bir kaç
resim
bir kaç anekdot..
dolmuyan bir şey varsa
o
da
sensin
senin varlığın
senin yerin..
zaman geçtikçe
yaşlandıkça
daha çok anlıyor insan
sanki
daha çok ihtiyacım
var gibi geliyor
bana
zaman geçtikçe
vaktin kıskaçın
da..
aslında
isterdim olsun öbür dünya
ama maalesef
o
da
ya
oldu
yada
olacak
bizimle beraber sizlere ömür..
yel mi desem
rüzgar
mı
zaten farkta etmiyor
dün sen estin
yarın sıra
bende
sıra bizde
kurulmuş bir saat misali..
geldik işte gidiyoruz
geriye kalan
kacalak olanlar
çocuklarımız
torunlarımız..
tek
tesellimiz
belki
onlarda bizi hatırlayacaklar
umarım
güzelliklerle
özlemlerle
ama
sakın hiç
akmasın göz yaşları
olmasam da
ben
yine
kıyamam
yine kıyamam onlara
belki senin bana şimdi kıyamadığın gibi...

(Berlin,15.11.2015)

Talat Özgen