Gönül Dağı
Dün gönül dağına bir yol gittim de
Zirvesinde serin yeller esiyor O sevda türküsü hala dilimde Öldü denen ozan orda yaşıyor Yüce zirvelerden çağlayan pınar Kadîm bir sevdayı taşıyor gibi Dere tepe bilmez menzilin arar Coşup çağlamanın budur sebebi Güneş her gün önce oraya doğar Yaralı kalplerin son durağıdır Tanrı bulutları eliyle sağar Orası cennetin İrem bağıdır Dört bir yanı sarmış renk renk çiçekler Menekşe mi gül mü sümbül mü dersin Her biri nöbette yârini bekler Umut o ki gelip kendini dersin |