Tuvalinde Bir Gül Rüya dili dilbazlığımla kendimi yargılıyor Şiir ecesi sesimle bendime sesleniyorum Sen hangi bahçenin bağı bağ_banısın ki Kafes içinde güle fırçanla bülbül olursun Tuvalinden fışkıran mavilerin çözümsüzlüğüne Göz-damlası beyaz ışık yakması bir ses olursun Mürekkebi kalemim kırmızı çizgileri kanatırken Gizemiyle bilinir asil bilinmezliğime es olursun Gözyaşlarım ağlayan gülücüklerin efsanesi Beddualarım yok duam olursun sebepsizliğe Sonbahar yapraklarını akıtırken aymazlığa Yeşil gözlerim sitemler büyütür geleceğe Ah bülbül ötersin tükendi fitilim eridi bağım Yakar mısın gene gönül ateşin ile toprağımı Hasatına bırakılmış hazan yapraklı hüzünler Çiçek çoşturanım olur musun gönül-eşim ile Vakitsiz açan gülün külleri kara tomurcuğuna Sararmısın yaramı kutsallığın kavuştak bağı ile Veya bu beybişe ilaç verme boşuna bahçende Tuvalinden can-kan olur musun şifalı suyun ile Gülay Göktürk |