’umutmak ezeli bir şifadır’

Limansız bir deniz
Kaptansız bir derya
Senden kalan iz
Aşık bir kadın lavinya



Gönül kurak
Kalp eski bir durak
Gülmeden ağlayarak
Ayrılıyorum senden
Yüzüm ak
Yüreğim pak



Hileli aşkta kaybeden
Kazanandan çok olur
His selinde beni derbeden
Yar odur




Hayallerimin gizli öznesi
Şarkılarımın en güzel bestesi
Güldüğünde çıkan busesi
Ah sevilmeyen
Duy feryad seslerimi




Çığlık atıyorum duyana aşk olsun
Sesim insanlara kısır
Seni arıyorum haberin olsun
Bu aşkın dudaklarını ısır




Toprağını kaybetmiş dağ gibiyim
Heyelanla besleniyorum
Bu sefer sen dur ben gidiyim
Ben seninle büyüyorum




Kalbim delik sana
Seninse kalbin bana çelik
Ateş etsem işlemez
Konuşmasam ağlasam
İnan sana değmez




Dileğimi denize bıraktım
Denizim sendin oysa ki
Sensizim can yakanım
Sende sensiz kal emi



Mesele sensizlik değil
Mesele senlilik de değil
Aşk öyle büyük ki
Sen bu aşkın önünde eğil
Benim tüm meselem sessizlik



Sessizliğimi döküyorum kağıtlara
Kalemim ağlıyor
Kalemim tükenmesin diyorum
Defterlerim yitiyor
Gözyaşlarını anmıyorum ağıtlarla




Kaleme deftere seni anlatıyorum
Yazıp çiziyor bir şeyler
Hecelerim bile anlıyor
Ama sen hissedemiyorsun bir şeyler
Olsun aşkın sağ olsun




Gündüzlere kızsam
Geceler ağlıyor
Sana doğru koşsam
Yollar bitmiyor
Bir sen bitiyorsun
Bir de ben gidiyorum
Nedenini anlamıyorum
Sevmek niye zor
Ayrılık niye dile kolay
Kalbin niye kor
Bu aşk neden olay