HÜZÜN VARDI ŞAFAKTA
Hüzün vardı şafakta gözlerim kan çanağı
Bıraksalardı eğer yıkacaktım o dağı Yıldızlara yol sordum güneş girdi araya Yağmurlar sicim gibi şimşek çaktı saraya Beni esir aldılar içimdeki yaralar Ben dualar ederken biri bizi karalar Kabahatin yok senin hayatın kanunu bu Bize çare olacak sunduğun bir yudum su Sana kavuşmak için günü güne ekledim Birgün gelirsin diye yıllar yılı bekledim Öyle basit iş sanma günlerim çile dolu Karanlık zindanlarda gittiğim Hakkın Yolu Ya sabır!diye diye dudaklarım kurudu Şeytana yem olmadım Rabbim beni korudu Gülmeye yasak deme;Herkesin hakkı gülmek! Derdime çare oldu bir gün geriye dönmek! Hüzün vardı şafakta gözlerim kan çanağı Tutmasalardı eğer yakacaktım o dağı. Kemal DOĞANAY |