Yorulmasın Diye Kapalı Tuttum
Sensizlik krizim tutunca akşam
Sara nöbetine girdim sandılar Görenler halimi dediler tamam Öldürecek beni derdim sandılar Islatırken gözyaşlarım resmini Hatırlamıyorum başka kısmını Haykırınca var gücümle ismini Dağdan düze inmiş kurdum sandılar Ankara rüzgarı gibiydi nabzım Martı kanadından solgundu yüzüm Her kafadan bir ses o an azizim Dünyada zevale erdim sandılar Kapanınca gözler, kesilince ses Tekleyince kalbim bitince nefes Hem de istisnasız hazirun herkes Düştü Azrail’e gardım sandılar Görünce ağzımın dışında dili Toplanmış başıma dünyanın kulu Gözümü açınca yokladım solu Kayboldu sevdana yurdum sandılar Yüzümde tebessüm gelince cana Yüklediler hale kırk türlü mana Kimisi acıdı bakarken bana Belki celladımı gördüm sandılar Yerle yeksan edip yatıran sendin Hayal aleminden götüren sendin Komalardan cana getiren sendin Bilmeyen Hızır’dan yardım sandılar Gündüzü, gecenin içine kattım Hayalini gözlerimde uyuttum Yorulmasın diye kapalı tuttum Gören Delibal’dım kördüm sandılar Celil ÇINKIR – DELİBAL |
yazan yüreğiniz var olsun saygılarımla