Sen bulut kalbinde bir sevgili, yağmur olmuş yüreğin anlat anlat bitmez misali.. Gerçi anlatılır mı bilmem içinde saklı ateşleri, söner mi bilmem görürse eğer, döner mi geri, o da bilinmez ya, ağla ağla sel olur gönül dertleri. Bazen kendi kendine anlatır durursunuz bir çok şeyi, bazen bir duvara ya da gökyüzüyle konuşursunuz, Asıl duyması gereken duymaz veya anlamaz da, koskoca gök ile yer yüzü en büyük sırdaşınız olur bir anda. Yokluğunda omuzlarının kırılır kanatları, ağlar ağlar düşersin bir damla gibi kendi içinden, Hani sen bulut, ama yağmur da sen, yağar yağar durusun o bilmeden, anlamadan, duymadan akarsın bir deniz nehir misali denizlere, Kışları kar, yazları ise buhar olur kalbin hiç düşünmeden, düşünemeden hep bir umutla duy dersin nefesini, gör dersin gözlerini, sür dersin ellerini, derken, hep hüsran kalır şu seven kalbin gözleri..


Keyifle okuyabildiğim çok anlamlı bir eser çıkmış ortaya..Harika.. Kısa ve özünden bize bir hisse..
Yazan kalemi gönülden kutlarım.

Saygılarımla,

Mawish