BİR ÇİFT AYAKKABI
Benim hiç ikinci bir çift ayakkabım olmadı
Çünkü ; biz beş kız kardeştik Ailemin ikinci çocuğu olarak geldim dünyaya Bölünmüş sevgiler arasında yetiştim Evin en küçük çocuğu olsam Belki daha çok sevilirdim Ablamla arkadaş gibi büyüdük Paylaşmayı öğrendik Sevgi yanımız hep eksik kaldı Okula başladım çok erken yaşta Kalabalık bir sınıfımız vardı Öğrenmek istediklerimin çoğunu öğrenemedim Soru sormak istediğim de sıra bile gelmezdi Öğretmenimi çok severdim Sarılmaya vakit yetmezdi Nefret ederdim evlere zilini sevmezdim Ne çabuk geçerdi günler çabalarken Bir şeyler öğrenmek isteyip de öğrenemezken İş hayatına başladığımda on altı yaşımdaydım Ve benim hala; İkinci bir çift ayakkabım olmamıştı Oyun oynamak yaşıtlarım gibi gezmek istiyordum Ama dedim ya biz beş kız kardeştik Çalışma şartları ağır geliyordu ağlıyordum Zam aldığım da koşarak geldim eve Daha çok maaş alabilecek Belki de eksiklerimi tamamlayacaktım Babamın yüz ifadesi değişmişti Zam aldığımı duyduğunda oysa sevinmeliydi Kendimi kanıtlıyordum üstlerime karşı Durgunlaşmıştı anlamamıştım nedenini Sonra öğrendim ki; Babamdan çok para almaya başlamıştım Asgari ücret denilen bir şey vardı Ve yetmiyordu işte yetişmiyordu Çünkü; biz okumaya çalışan beş kardeştik Doksan beş yılıydı ablam evlenmişti Artık sorumluluğum artmıştı evin büyük kızıydım Ama hala ikinci bir çift ayakkabım olmamıştı Para biriktiriyor kardeşlerim bir şey istediğinde Hiç düşünmeden almaya çalışıyordum Cimriydim öyle olmak zorundaydım ama kendime Yokluk ne demek öğrenmiştim zordu yokluk Dışardan üniversite okumaya çalışıyordum İşler yoğun dersler ağır yapamıyordum Artık yaşım gelmişti yuva kurmalıydım Yirmi altı yaşındaydım evlendiğimde Hayallerimdeki gibi bir evlilik yaşamalıydım Rahat olacaktım kendi evim olacaktı En önemlisi mutlu olacaktım evimde eşimle Hiçbir şey değişmemişti eskisi gibi zordu hayat Sorumluluğu paylaşmak istemiştim en azından Çalışıyordum ama; Benim hala ikinci bir çift ayakkabım olmamıştı Çok mu şey istedim hayat senden biraz sevgi Biraz ilgiydi beklediğim Çalışmam demedim didindim durdum Sevgi dağıttım tüm dostlarıma bulamadığım Sevgiyi yaşattım içimde ve verdim verdim Karşılıksız çıkarsız sevgi Ya sonuç; hep aldılar aldılar Sevgi kaldı mı diye sormadılar Şimdi ben otuzuma merdiven dayadım Ve benim hala ikinci bir çift ayakkabım olmadı Nuran KARA |
sana düz yazı yazmak da yakışır.. benden söylemesi :))