Akıllanmaz, uslanmaz,
Durduğu yerde durmaz,
Kendini dahi tanımayan beyinlerden
Yoruldum.
Zifiri karanlığı kesen
Küçük bir ışık beklerken,
Hayat denilen bu dik yamacı
Küçük adımlarla tırmanmaktan
Yoruldum.
Bitmek nedir bilmeyen
Sahte tebessümleri seyrederken,
Dile getiremediğim cümleleri
Yüreğimde taşımaktan
Yoruldum.
Hafif esintilere kapılarak
Dört bir yana savrulan duygularıma
Defalarca veda ederek,
Ardından ah! çekmekten
Yoruldum.
Ardı ardına fırtınalar koptu bende
Gücüme güç katarak direndim her birine.
Sarsıntılar oluştu göğsümün orta yerinde
Öfkelendim, incindim,
Sonunda pes ederek köşeme çekildim.
Çünkü; fazlasıyla yoruldum.
E.YAVUZ