Boyacı çocuk
Her sabah boyacı çocuk dışarda,
Sokak sokak ekmek parasını ararda. Anasız,babasız bu yokluk içinde, Çırpınır,durur kimsesiz hayat içinde. Bir o,birde muhabet kuşu vardı, Her canı sıkıldığında onunla konuşurdu. Birilerini ararcasına dolar dururdu, Boyacı çocuğun günahı,vebali neydi. Ona hiç bahar gelmezdi, Bir gün olsa bile ona hayat gülmezdi. Ya sokakta olanlar onunla alay ederdi, Boyacı çoçuğun günahı,vebali neydi. Aile kokusuna hep hasret kaldı, Ne olduysada ona bu hayat gülmedi, Gözlerinde hiç yaşlar eksik olmazdı, Boyacı çoçuğun günahı,vebali neydi. İzzettin Bilgin |